Porządek architektoniczny to układ, ład czy też rytm budynku. O ile w niektórych budynkach mamy możliwość a nawet potrzebę wprowadzenia dominanty, to jednak przy niektórych okazjach ta ów dominanta to raczej wrzód na czterech literach, bo tak należy nazwać wówczas elewację.
Porządek architektoniczny to układ, ład czy też rytm budynku. O ile w niektórych budynkach mamy możliwość a nawet potrzebę wprowadzenia dominanty, to jednak przy niektórych okazjach ta ów dominanta to raczej wrzód na czterech literach, bo tak należy nazwać wówczas elewację.
Projektowanie budynków ma swoje plusy, ich przeprojektowywanie również, choć tutaj mamy często o wiele więcej ograniczeń choćby konstrukcyjnych. Zdarzają się jednak takie budynki, gdzie ściana zewnętrzna nie jest ścianą nośną. Tak się dzieje przy np konstrukcjach płytowych, słupowo płytowych. Wówczas ściana zewnętrzna wykonana jako drewniana szkieletowa może zostać zastąpiona przez np elewację szklaną lub tez indywidualne przeszklenia aluminiowe. Należy jednak brać pod uwagę zarówno cel jak i całkowity odbiór budynku. Jeśli wykonane zostanie to w jednym miejscu, to jest to przypadek.
Nie wiem czemu, jednak gdy mieszkałem dwa miejsca wcześniej, walczyłem z taką żenadą na osiedlu. Teraz z jednej strony mi to powiewa, z drugiej nie mam w tym już większego interesu. Samolubne?
Oczywiście że tak.
A co to jest właściwie porządek architektoniczny?
Wikipedia interpretuje to w taki sposób:
Porządek architektoniczny to system konstrukcyjno-dekoracyjny, którego elementy, o określonym kształcie i sposobie dekoracji, są powiązane określonymi proporcjami obliczanymi za pomocą modułów. Porządek obejmuje podporę (kolumna z bazą, trzonem i głowicą) oraz belkowanie. Najbardziej wyróżniającym elementem każdego porządku jest głowica.
Podstawowe porządki architektoniczne wykształciły się w starożytności, w kręgu kultury klasycznej. W końcu VII wieku p.n.e. ustaliły się w Grecji zasady porządku doryckiego (prawdopodobnie najstarszy) i jońskiego (wywodzi się z Azji Mniejszej).
